Afgelopen 15
Maart waren de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland. De opkomst en het
stemgedrag zeggen niet alleen iets over de huidige regering van PvdA en VVD
maar zijn misschien ook een graadmeter hoe de kiezer de partijen over de afgelopen vier jaar ziet. In die periode heeft de SP na de Gemeenteraadsverkiezingen van 2014 meegedaan
in een coalitie met PvdA, D’66 en Groen
Links. In deze periode heeft de SP twee wethouders gehad Bianca van Kaathoven en Jakob Wedemeijer. Bianca is later vervangen
door Jannie Visscher. Heeft de SP veel bereikt, een duidelijke stempel kunnen
drukken?
De grootste
partijen behaalden in Eindhoven:
TK 2012 TK 2017
PvdA 26,1% 5,2% (- 20,9%)
VVD
22,4% 18,8% (-
3,6%)
SP
14,3% 11,4% (- 2,9%)
D’66
10,7% 15,8% (+5,1%)
PVV
9,8% 12,3% (+ 2,5%)
CDA
5,9% 8,4%
(+ 2,5%)
GL
2,9% 11,8% (+ 8,9%)
Daarmee is duidelijk dat ook in Eindhoven binnen
de coalitie veel stemmen verloren gingen bij PvdA en SP, maar D’66 en GL deden
het wel goed.
In 2018
komen de volgende Gemeenteraadsverkiezingen en dan is de vergelijking pas
helemaal goed te maken..
Op de SP-
Partijraad afgelopen zaterdag (25 maart) konden alle afdelingen hun ervaringen
en meningen naar voren brengen naar aanleiding van de verkiezingsuitslag.
Volgens de media was de conclusie en later ook uitgesproken door partijleder
Emile Roemer dat de partij de jongeren en de hoger opgeleiden niet voldoende
heeft aangesproken. Persoonlijk denk ik dat het eerste wel klopt . De SP is
niet van de Facebookgeneratie die de moderne social media zo goed heeft weten
te gebruiken tijdens de verkiezingen als bijvoorbeeld de VVD en GL. Het
partijprogramma was breed en duidelijk op alle relevante maatschappelijke
gebieden en volgens de doorrekening van het CPB ook gedegen met de meeste werkgelegenheidsgroei,
inkomensstijgingen en koopkrachtverbetering.
Emile Roemer (foto: breda.sp.nl) |
Als het gaat
om populariteitsmetingen blijkt Emile de ideale vader, vriend, schoonzoon en
buurman. Vriend en vijand waren er het over eens dat Emile Roemer in het
knotsgekke wekenlang durende mediacircus goed gepresteerd heeft in de
verschillende debatten. Daar ligt het allemaal zeker niet aan.
Waarom dan
toch dit tegenvallende resultaat ? Waarom zijn van de 1,7 miljoen PvdA
weglopers nauwelijks kiezers bij de SP uitgekomen?
- Lag dat aan
de kritiek op de leider kort voor de verkiezingen vanuit de Tweede Kamer fractie,
die een mogelijke interne onenigheid blootlegde ? Dat is snel en daadkrachtig
aangepakt en daarna was men weer een gezicht
naar buiten toe.
- Zijn het
de steeds weer opduikende geluiden van actieve SP-gedeputeerden , raadsleden
en wethouders, die opstappen of hun onvrede uiten over de afdrachtenregeling ? Als de
balans tussen privé, werk en politiek echter niet klopt, gaat het op langere
termijn mis.
- Zijn het de
onderhuidse onlustgevoelens die boven komen bij het opstellen van de landelijke
tweede kamerkandidatenlijst, waardoor flinke verschuivingen optreden? De interne partijdemocratie is daarom essentieel
en iets waarop je steeds weer moet kunnen en willen vertrouwen.
Van de VVD
is bekend dat ze al vijf jaar de dubieuze lijst aanvoeren van (ex-) politici
die het meest in aanraking zijn gekomen met justitie. Voornamelijk vanwege
integriteitskwesties. Kennelijk lijdt de VVD daar nauwelijks onder, maar dat is
anders bij de SP.
De SP- zal eerlijk in
de spiegel moeten kijken , want het is een partij van principes en hoge morele waarden. Daar wordt je ook
keihard op afgerekend, gelukkig is er een stabiele basis van ruim een miljoen kiezers die vertrouwen hebben in de SP.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten